Zagrała we mnie ostatnio piękna pieśń Jacka Kaczmarskiego pt. "O krok". Wydaje mi się, że jej przesłanie może być aktualne szczególnie teraz - w Wielkim Poście...Jakże często - o krok od zaufania Bogu - zatrzymujemy się;
nie chcemy żyć w zgodzie z tym, do czego powołał nas, nim zabiło nasze serce. Nie umiemy nie tylko "stać się sobą" dla Niego, ale nawet myśleć o możliwości rozliczenia się z dotychczasowym stylem bycia, które nie zawsze przypomina życie.
Zamiast tego staramy się modelować to "własne" bycie, planować wszystko za Pana, by stworzyć "coś" dla siebie - zawsze dużo Bogu mówiąc, niewiele słuchajac i słysząc.
Odwracamy relacje, zapominając, Kto jest Dawcą.
Tymczasem tylko Jezus może dać więcej niż pragniemy: On zna nasze przeznaczenie w kontekście całego świata i wszystkich ludzi - nie tylko tych, których do tej pory poznaliśmy i to nie zawsze z dobrej strony.
Dlaczego więc nie spróbować, jeszcze mocniej i we współpracy z łaską, żyć prawdziwie i to nie tylko dla siebie - składając wszystkie plany,marzenia i obawy już nie w swoim, a w Jego Sercu...
On tylko o to nas prosi - nawet jeśli istnieją łatwiejsze postanowienia i wyrzeczenia wielkopostne.
Jest to, mimo wszystko, możliwe i potrzebne - Jezus pierwszy potwierdził, że tylko ten, kto złoży całą nadzieję w Bogu, może cieszyć się radością Niedzieli Wielkanocnej.
--
Tomasz, Racibórz
